Onze achtertuin in Apeldoorn is royaal. En dat zo dicht bij de stad… Buxushagen, rozen, hedera. De tuin ziet er prachtig uit, maar vraagt wel veel onderhoud. Het terras, waar je van de avondzon kunt genieten, wordt in twintig jaar slechts één keer gebruikt. En dan is er ook ineens de buxusmot. We besluiten een deel van de tuin een andere bestemming te geven. We vergeten maar even de wilde ideeën om er een echte pipowagen te parkeren of een oude bus. Zo’n grote van de VAD. We willen er bouwen: een gelijkvloerse woning die als mantelzorgwoning dienst kan doen, maar waar we vooral graag veel gasten ontvangen. Een echt vakantiehuis!
Papier en vulpen
Februari 2018. Het gemeentehuis van Apeldoorn, loket Ruimtelijke Leefomgeving. In de te warme, kleine ruimte kijkt een ietwat gezette ambtenaar ons over zijn montuur vragend aan. Dikke glazen. We vertellen hem over onze bouwplannen in de achtertuin. We tonen de eerste schetsen die we al eerder door een bouwbedrijf uit Lunteren hebben laten maken. Hij bestudeert de omvang van het huis en pakt dan papier én een vulpen.
De vulpen krast de percentages op papier
Er volgt een aantal berekeningen. Twee sommen. Het oppervlakte van het erfachtergebied minus het oppervlakte van de oorspronkelijke woning is het bebouwingsgebied minus de later aangebouwde gebouwen en wat overblijft is de oppervlakte van het te bouwen bijgebouw. De vulpen krast de laatste percentages op het papier. Het ziet er goed uit. We kunnen, zo lijkt, vergunningsvrij bouwen!
Terug naar de tekentafel
Enthousiast laten we de schetsen omzetten in tekeningen op schaal. Omdat we toch nog twijfelen over de erfgrens en de nokhoogte bezoeken we nogmaals het loket middenin de stad. Dit keer een collega van de gezette man. Hij denkt enthousiast mee, geeft tips en rebbelt zelfs over het huisnummer. Maar ineens gebeurt er iets. Nogmaals worden de maten doorgerekend en vergeleken met een document van het Ministerie van Infrastructuur en Milieu. De getallen vliegen ons om de oren. Maar bouwen? Nee, dat zit er niet in. Ja, 22 vierkante meter of een verbouwing. Van de garage.
Het verlossende woord, de vergunning is rond
Omdat we niet zomaar van onze droom willen afstappen, zoeken we contact met twee wethouders. En met de eenheidsmanager Ruimtelijke Leefomgeving, met bouw-ambtenaren, met verschillende secretariaten en bestuursondersteuners. We houden vast, zetten onze tanden erin. Dat het even duurt, nemen we voor lief. En ineens… er ontstaat iets moois. Een aantal maanden verder, het is begin januari 2019, volgt het verlossende woord. De vergunning is rond en we mogen aan de slag. Dank jullie wel, gemeente Apeldoorn!
Lees ook ons blog over de bouw van ons vakantiehuis ‘Stadhuisje Apeldoorn’.
