Wie ooit door de bossen van de Veluwezoom heeft gewandeld, weet, dit is geen doorsnee bos. De kaarsrechte laan die dwars door heidevelden en bossen snijdt, is niet zomaar door een verdwaalde cartograaf uitgetekend. Nee, we hebben deze aan koning-stadhouder Willem III te danken. Hij zorgde voor dit rechte streepje op de landkaart.
Knoestig gevaar
We combineren de rode en groene route van de Carolinahoeve en starten vanaf het paviljoen De Posbank. De diepte, het reliëf, de doorkijkjes, de flankering met hoge bomen, het wekt een bijzondere sfeer op. Schitterend, maar niet voor iedereen even goed begaanbaar. Dat blijkt, als één van ons struikelt over knoestige wortels. Het is soms inderdaad ook even extra goed opletten voor kuilen, die ontstaan door regenval. Bij hevige buien spoelt grond weg, vandaar dat er soms zand wordt gestrooid om de historische weg in stand te houden.
Sprookjesbos
Wij wandelen hier in alle rust, door het sprookjesachtige decor van de Onzalige Bossen. Al klinkt die naam misschien wat somber, niets aan deze bossen oogt treurig. De naam is echter afgeleid van ‘armzalig’, omdat de grond nauwelijks geschikt was voor ontginning, waardoor dit bos bespaard bleef. Gelukkig maar, anders hadden we dit stukje natuurpracht nooit gehad! Het is ondertussen gaan miezeren, maar dat maakt de bossen eigenlijk alleen maar mooier. Bemoste berken, dikke dennen, zomer- en wintereiken. Alles glinstert. Een echt sprookjesbos.
De Koningslaan op de Veluwezoom
We lopen verder door de originele laan uit de tijd van Willem III (1650-1702), omzoomd door enorme beuken. Die behoren niet meer tot de eerste generatie, maar ook deze lichting schijnt al op hoge leeftijd te zijn. Willem III liep van het jachtverblijf Hof te Dieren helemaal naar de Ginkelse Heide. De kaarsrechte lijn was leidend bij de aanleg.
Wilde wezens en wolvenverhalen
Tussen de bomen door kun je zomaar een zwijn of een hert spotten. Al zijn de edelherten tegenwoordig wat schuwer, waarschijnlijk door de terugkeer van de wolf. Deze ‘nieuwe’ buurman zorgt ervoor dat de herten liever in grote groepen rondhangen – gezellig, maar voor ons zijn ze wat moeilijker te vinden.
Pauzeren in stijl
Na een stevige tocht van een kilometer of zes (we zijn op de helft) is een pauze meer dan welkom. En waar kun je dat beter doen dan in de historische Carolinahoeve? Met haar rood-witte luiken en nostalgische waterput voelt het alsof je even teruggaat in de tijd. Hier kun je jezelf weer opladen met een kop koffie. Of iets sterkers, we oordelen niet.
Lappendeken en een mysterie
Terug in de frisse lucht zien we de zogeheten ‘Lappendeken’, een prachtig patchwork van akkertjes en weilanden die nog doen denken aan vroeger. En alsof dat niet genoeg is, duiken we ook nog even de Mysterieuze Kuil in. Figuurlijk dan. Deze perfect ronde kuil van vijf meter diep en dertig meter doorsnee laat zelfs historici in verwarring achter. UFO’s? Een vergeten krater? Niemand die het weet.
Einde in zicht
Met de tong op onze bemodderde schoenen bereiken we weer De Posbank. Deze wandeling is een aanrader voor iedereen die de Veluwezoom op een unieke manier wil ontdekken. En mocht je liever fietsen, dat kan ook, al mis je dan misschien wat details. Als je in de buurt bent, wellicht zelfs verblijft in ons vakantiehuis, ga er dan eens op uit en ontdek de rijke verhalen van dit adembenemende gebied. Trek de wandelschoenen aan. Of, zoals Willem III zou zeggen: “Op naar de jacht!” Nee natuurlijk niet, op naar de natuurpracht!
