Het is weer zover. 04:00 uur. Of 05:00 uur. Of als ik geluk heb, zelfs pas om 06:00 uur. Mijn ogen schieten open. Klaarwakker. Geen wekker, geen geluid, gewoon… Bam, wakker. En alsof dat nog niet frustrerend genoeg is, begint mijn hoofd direct op volle toeren te draaien.
Piekergedachten
Met gedachten die écht niet om vier uur ‘s ochtends hoeven: is de voorraad handdoeken in het vakantiehuis nog op peil? Was dat nieuwe vloerkleed nou écht een goed idee, of had ik toch een andere kleur moeten kiezen? Wat als de kat van de buren met een dode muis in het fietsenhok zit en de gasten dat ontdekken? Kortom: volstrekt nutteloze piekergedachten (en dat zelfs nog na vijf jaar ondernemerschap), maar mijn brein vindt ze op dit moment van levensbelang.
Rare sprongen in de nacht
En het blijft niet bij vakantiehuisstress. Mijn hersenen maken rare sprongen. Want als ik me dan toch zorgen maak, kan ik net zo goed de hele wereldproblematiek erbij pakken. Van smeltende ijskappen tot de vraag of pinguïns knieën hebben. Serieus, hebben ze die eigenlijk?
Dommelen
Tegen 06:50 uur geef ik het op. Nog even dommelen? Vergeet het maar. Ik ben inmiddels op een diep filosofisch niveau aanbeland. Hoeveel gasten zouden er dit jaar nog komen? Zou ik ooit een perfect strijkvrij dekbedovertrek vinden? En stel dat er een gast zijn trouwring kwijtraakt in de afvoer, hoe los ik dat dan op?
Klaarwakker
Veel, heel veel vrouwen boven de veertig herkennen dit nachtelijk gepieker. En ik ben zelfs al boven de vijftig. Terwijl we vroeger een gat in de dag konden pitten, is er nu in ons slaapritme iets veranderd. Van de ene op de andere dag openen we onze ogen om 04.00 uur. Klaar en klaarwakker. Het schijnt met hormonen te maken te hebben. In de menopauze verstoren die je slaappatroon door middenin de nacht een enorm luid gedachtenalarm aan te zetten. Zo irritant.
Wakker gelegen
En dan… de wekker. Alsof mijn hoofd dat nog nodig had. Tijd voor koffie. Later deel ik mijn nachtelijke hersenspinsels met een paar collega’s. Ze knikken begrijpend. Eén van hen lag vannacht wakker van de stand van de pensioenen en of haar zoon zijn fietslampen wel heeft aangedaan. Een andere collega heeft haar hele woonkamer heringericht – in gedachten dan.
Nachtelijke brainstormvergoeding
Gelukkig zijn we overdag eigenlijk nog best fris en scherp. En zeker niet kattig. Toch zuchten we. Waarom krijgen we geen maatschappelijke credits voor al dat denkwerk? Misschien een soort nachtelijke brainstormvergoeding? Maar nee, dát zou pas een droom zijn. En dromen… tja, die hebben we dus te weinig.
Slaap lekker. Of probeer het in ieder geval. Volgens onze gasten moet dat écht lukken op de bedden in het vakantiehuis…