Er zijn van die momenten die zó klein lijken, dat je ze bijna zou missen als je niet even stil staat. Vandaag had ik ook zo’n moment met een grote strijkbout.
In een wereld waar alles snel moet, is er in ieder geval één plek waar tijd lijkt te vertragen. Ons Stadhuisje Apeldoorn. Hier hoef je niets. Hier mag je gewoon erg langzaamaan doen.
Op onze garagedeur hangt een bijzonder bord. Er zijn gasten die er bij aankomst direct naar vragen. Waarom hangt dat bord op de garagedeur? Achter dit bord staat een… Trabant Kübel.
Het is weer zover. Bam, wakker. En alsof dat nog niet frustrerend genoeg is, begint mijn hoofd direct op volle toeren te draaien.
Ruim vijf jaar geleden waren we gewoon twee mensen met een achtertuin, een stel tuinsetjes, met buxushagen en rozenstruiken. Maar toen kregen we een idee.
De kaarsrechte laan die dwars door heidevelden en bossen van de Veluwezoom snijdt, is niet zomaar door een verdwaalde cartograaf uitgetekend.
